Naar inhoud springen

IndyCar Series 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De IndyCar Series 2012 was het zeventiende kampioenschap van de IndyCar Series. Het kampioenschap ging van start op 25 maart 2012 op het stratencircuit van St. Petersburg. De 96e Indianapolis 500 werd gehouden worden op 27 mei 2012 en werd gewonnen door Dario Franchitti. Het kampioenschap werd gewonnen door Ryan Hunter-Reay. Het was de eerste titel voor Hunter-Reay en de eerste titel voor een Amerikaan in zes jaar tijd.

Vanaf dit jaar trad het nieuwe Iconic Plan in werking waardoor het oude Dallara-chassis uit 2003 en de oude Honda-motoren buiten gebruik gesteld werden. Het nieuwe DW12 chassis dat vanaf 2012 gebruikt werd, werd vernoemd naar de in 2011 verongelukte Dan Wheldon.[1] Verder hadden de teams de mogelijkheid om tussen verschillende motorenleveranciers te kiezen. Enkele jaren werd er uitsluitend gereden met Honda-motoren, maar vanaf 2012 konden de teams kunnen kiezen tussen Honda[2], Chevrolet[3] en Lotus[4]. De invoering van het zogenaamde "Aero Kit"-pakket, waarbij wagens grondig konden worden bijgesteld, werd met een jaar uitgesteld tot 2013.[5]

Vier races kregen geen plaats meer op de kalender, namelijk de races op de Twin Ring Motegi, de Kentucky Speedway, de New Hampshire Motor Speedway en de Las Vegas Motor Speedway.[6][7][8] Danica Patrick maakte in 2012 definitief de overstap naar de NASCAR Nationwide Series en kwam in 2012 niet meer aan de slag in de IndyCar Series.[9] De plaats om haar te vervangen bij Andretti Autosport was voorzien voor Dan Wheldon, maar hij verongelukte tijdens de laatste race van 2011 en de plaats werd ingenomen door James Hinchcliffe.[10]

Het team van Newman/Haas Racing nam niet deel aan het kampioenschap. Op 1 december 2011 maakte het team bekend zich terug te trekken uit de serie, in verband met financiële problemen. Op 13 juni 2012 werd bekendgemaakt dat de geplande race op het stratenrace in Qingdao afgelast werd en werd het aantal races op de kalender teruggebracht van zestien naar vijftien.

Twee ex-Formule 1-coureurs debuteerden in de IndyCar Series, Jean Alesi reed de Indianapolis 500 voor Fan Force United, maar moest de wedstrijd vroeg verlaten omdat de Lotus-motor niet snel genoeg was. Rubens Barrichello reed veertien races voor KV Racing en finishte op een twaalfde plaats in het kampioenschap.

Rnd Datum Race naam Circuit Locatie Tijd (GMT+01)
1 25 maart Honda Grand Prix of St. Petersburg Stratencircuit St. Petersburg St. Petersburg, Florida 18:30
2 1 april Honda Indy Grand Prix of Alabama Barber Motorsports Park Birmingham, Alabama 20:00
3 15 april Toyota Grand Prix of Long Beach Stratencircuit Long Beach Long Beach, Californië 21:30
4 29 april São Paulo Indy 300 Stratencircuit São Paulo São Paulo, Brazilië 18:00
5 27 mei 96e Indianapolis 500 Indianapolis Motor Speedway Speedway, Indiana 18:00
6 3 juni Chevrolet Detroit Belle Isle Grand Prix Belle Isle Detroit, Michigan 21:30
7 9 juni Firestone 550k Texas Motor Speedway Fort Worth, Texas 03:00
8 16 juni[11] Milwaukee IndyFest The Milwaukee Mile West Allis, Wisconsin 18:30
9 23 juni Iowa Corn Indy 250 Iowa Speedway Newton, Iowa 03:00
10 8 juli Honda Indy Toronto Stratencircuit Toronto Toronto, Ontario 18:30
11 22 juli Edmonton Indy Edmonton City Centre Airport Edmonton, Alberta 20:00
12 5 augustus Honda Indy 200 Mid-Ohio Sports Car Course Lexington, Ohio 18:30
13 26 augustus Indy Grand Prix of Sonoma Sonoma Raceway Sonoma, Californië 22:00
14 2 september Baltimore Grand Prix Stratencircuit Baltimore Baltimore, Maryland 20:00
15 16 september MAVTV 500 Auto Club Speedway Fontana, Californië 03:00
 Oval/Speedway
 Permanent/Stratencircuit

Teams en rijders

[bewerken | brontekst bewerken]

Alle teams zullen gaan rijden met een Dallara "IndyCar Safety Cell" chassis en aerokits. Ook zal elk team, net als de voorgaande jaren, gebruik gaan maken van Firestone banden.

Team Motor Nr. Rijder(s) Races
A. J. Foyt Enterprises Honda 14 Mike Conway 14 races, uitgezonderd Fontana
41 Wade Cunningham (R) 2 races, Indianapolis 500 en Fontana
Andretti Autosport Chevrolet 17 Sebastián Saavedra 3 races, Indianapolis 500, Sonoma en Fontana
25 Ana Beatriz 2 races, São Paulo en de Indianapolis 500, in samenwerking met Conquest Racing
26 Marco Andretti 15 races
27 James Hinchcliffe 15 races
28 Ryan Hunter-Reay 15 races
Team Barracuda - BHA Honda 98 Alex Tagliani 14 races, uitgezonderd São Paulo
Chip Ganassi Racing Honda 9 Scott Dixon 15 races
10 Dario Franchitti 15 races
38 Graham Rahal 15 races
83 Charlie Kimball 14 races, uitgezonderd Mid-Ohio
Giorgio Pantano[12] 1 race, Mid-Ohio
Dreyer & Reinbold Racing Chevrolet 22 Oriol Servià 15 races, vanaf de Indianapolis 500 in samenwerking met Panther Racing
Dale Coyne Racing Honda 18 Justin Wilson 15 races
19 James Jakes 15 races
Ed Carpenter Racing Chevrolet 20 Ed Carpenter 15 races
KV Racing Technology Chevrolet 5 E. J. Viso 15 races
8 Rubens Barrichello 15 races
11 Tony Kanaan 15 races
Lotus-HVM Racing Lotus 78 Simona de Silvestro 15 races
Panther Racing Chevrolet 4 J.R. Hildebrand 15 races
Rahal Letterman Lanigan Racing Honda 15 Takuma Sato 15 races
30 Michel Jourdain Jr. 1 race, Indianapolis 500
Schmidt/Hamilton Motorsports Honda 77 Simon Pagenaud (R) 15 races
99 Townsend Bell 1 race, Indianapolis 500
Sarah Fisher Hartman Racing Honda 39 Bryan Clauson (R) 1 race, Indianapolis 500
67 Josef Newgarden (R) 14 races, uitgezonderd Baltimore
Team Penske Chevrolet 2 Ryan Briscoe 15 races
3 Helio Castroneves 15 races
12 Will Power 15 races
Dragon Racing Chevrolet 6 Katherine Legge (R) 11 races
7 Sébastien Bourdais 12 races
Lotus-Fan Force United Lotus 64 Jean Alesi 1 race, Indianapolis 500
1. Vlag van Verenigde Staten Honda Grand Prix of St. Petersburg Uitslag Circuit
zondag 25 maart
Stratencircuit,
St. Petersburg
Lengte: 180,00 mijl, 289,68 km
Ronden: 100
Winnaar 2011: Dario Franchitti
1e Vlag van Brazilië Hélio Castroneves (Penske Racing)
2e Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
3e Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay (Andretti Autosport)
4e Vlag van Canada James Hinchcliffe (Andretti Autosport)
5e Vlag van Australië Ryan Briscoe (Penske Racing)
Poleposition : Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
2. Vlag van Verenigde Staten Honda Indy Grand Prix of Alabama Uitslag Circuit
zondag 1 april
Barber Motorsports Park,
Birmingham
Lengte: 207,00 mijl, 333,13 km
Ronden: 90
Winnaar 2011: Will Power
1e Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
2e Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
3e Vlag van Brazilië Hélio Castroneves (Penske Racing)
4e Vlag van Verenigde Staten Graham Rahal (Chip Ganassi Racing)
5e Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud (Sam Schmidt Motorsports)
Poleposition : Vlag van Brazilië Hélio Castroneves (Penske Racing)
3. Vlag van Verenigde Staten Toyota Grand Prix of Long Beach Uitslag Circuit
zondag 15 april
Stratencircuit Long Beach,
Long Beach
Lengte: 167,28 mijl, 269,21 km
Ronden: 85
Winnaar 2011: Mike Conway
1e Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
2e Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud (Sam Schmidt Motorsports)
3e Vlag van Canada James Hinchcliffe (Andretti Autosport)
4e Vlag van Brazilië Tony Kanaan (KV Racing)
5e Vlag van Verenigde Staten J.R. Hildebrand (Panther Racing)
Poleposition : Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)[13]
4. Vlag van Brazilië São Paulo Indy 300 Uitslag Circuit
zondag 29 april
Stratencircuit,
São Paulo
Lengte: 190,00 mijl, 306,00 km
Ronden: 75
Winnaar 2011: Will Power
1e Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
2e Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay (Andretti Autosport)
3e Vlag van Japan Takuma Sato (Rahal Letterman Lanigan Racing)
4e Vlag van Brazilië Hélio Castroneves (Penske Racing)
5e Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)
Poleposition : Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
5. Vlag van Verenigde Staten Indianapolis 500 Uitslag Circuit
zondag 27 mei
Indianapolis Motor Speedway,
Indianapolis
Lengte: 500,00 mijl, 804,67 km
Ronden: 200
Winnaar 2011: Dan Wheldon
1e Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)
2e Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
3e Vlag van Brazilië Tony Kanaan (KV Racing)
4e Vlag van Spanje Oriol Servià (Dreyer & Reinbold Racing)
5e Vlag van Australië Ryan Briscoe (Penske Racing)
Poleposition : Vlag van Australië Ryan Briscoe (Penske Racing)
6. Vlag van Verenigde Staten Chevrolet Detroit Belle Isle Grand Prix Uitslag Circuit
zondag 3 juni
Belle Isle Park,
Detroit
Lengte: 125,76 mijl, 202,33 km
Ronden: 60
Winnaar 2008: Justin Wilson
1e Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
2e Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)
3e Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud (Sam Schmidt Motorsports)
4e Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
5e Vlag van Spanje Oriol Servià (Dreyer & Reinbold Racing)
Poleposition : Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
7. Vlag van Verenigde Staten Firestone 550k Uitslag Circuit
zaterdag 9 juni
Texas Motor Speedway,
Fort Worth
Lengte: 331,74 mijl, 533,88 km
Ronden: 228
Winnaars 2011: Dario Franchitti, Will Power
1e Vlag van Verenigd Koninkrijk Justin Wilson (Dale Coyne Racing)
2e Vlag van Verenigde Staten Graham Rahal (Chip Ganassi Racing)
3e Vlag van Australië Ryan Briscoe (Penske Racing)
4e Vlag van Canada James Hinchcliffe (Andretti Autosport)
5e Vlag van Verenigde Staten J.R. Hildebrand (Panther Racing)
Poleposition : Vlag van Canada Alex Tagliani (Team Barracuda - Bryan Herta Autosport)
8. Vlag van Verenigde Staten Milwaukee IndyFest Uitslag Circuit
zaterdag 16 juni
Milwaukee Mile,
West Allis
Lengte: 232,20 mijl, 373,69 km
Ronden: 225
Winnaar 2011: Dario Franchitti
1e Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay (Andretti Autosport)
2e Vlag van Brazilië Tony Kanaan (KV Racing)
3e Vlag van Canada James Hinchcliffe (Andretti Autosport)
4e Vlag van Spanje Oriol Servià (Dreyer & Reinbold Racing)
5e Vlag van Venezuela Ernesto Viso (KV Racing)
Poleposition : Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)
9. Vlag van Verenigde Staten Iowa Corn Indy 250 Uitslag Circuit
zaterdag 23 juni
Iowa Speedway,
Newton
Lengte: 218,75 mijl, 352,04 km
Ronden: 250
Winnaar 2011: Marco Andretti
1e Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay (Andretti Autosport)
2e Vlag van Verenigde Staten Marco Andretti (Andretti Autosport)
3e Vlag van Brazilië Tony Kanaan (KV Racing)
4e Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
5e Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud (Sam Schmidt Motorsports)
Poleposition : Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)
10. Vlag van Canada Honda Indy Toronto Uitslag Circuit
zondag 8 juli
Stratencircuit,
Toronto
Lengte: 149,17 mijl, 240,00 km
Ronden: 85
Winnaar 2011: Dario Franchitti
1e Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay (Andretti Autosport)
2e Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Kimball (Chip Ganassi Racing)
3e Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Conway (A.J. Foyt Enterprises)
4e Vlag van Brazilië Tony Kanaan (KV Racing)
5e Vlag van Spanje Oriol Servià (Dreyer & Reinbold Racing)
Poleposition : Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)
11. Vlag van Canada Edmonton Indy Uitslag Circuit
zondag 22 juli
Edmonton City Centre Airport,
Edmonton
Lengte: 186,20 mijl, 299,66 km
Ronden: 80
Winnaar 2011: Will Power
1e Vlag van Brazilië Hélio Castroneves (Penske Racing)
2e Vlag van Japan Takuma Sato (Rahal Letterman Lanigan Racing)
3e Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
4e Vlag van Verenigde Staten Graham Rahal (Chip Ganassi Racing)
5e Vlag van Canada Alex Tagliani (Team Barracuda - Bryan Herta Autosport)
Poleposition : Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)[14]
12. Vlag van Verenigde Staten Honda Indy 200 Uitslag Circuit
zondag 5 augustus
Mid-Ohio Sports Car Course,
Lexington
Lengte: 191,93 mijl, 308,88 km
Ronden: 85
Winnaar 2011: Scott Dixon
1e Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
2e Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
3e Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud (Sam Schmidt Motorsports)
4e Vlag van Frankrijk Sébastien Bourdais (Dragon Racing)
5e Vlag van Canada James Hinchcliffe (Andretti Autosport)
Poleposition : Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
13. Vlag van Verenigde Staten Indy Grand Prix of Sonoma Uitslag Circuit
zondag 26 augustus
Infineon Raceway,
Sonoma
Lengte: 184,24 mijl, 296,51 km
Ronden: 75
Winnaar 2011: Will Power
1e Vlag van Australië Ryan Briscoe (Penske Racing)
2e Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
3e Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)
4e Vlag van Brazilië Rubens Barrichello (KV Racing)
5e Vlag van Verenigde Staten Graham Rahal (Chip Ganassi Racing)
Poleposition : Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
14. Vlag van Verenigde Staten Baltimore Grand Prix Uitslag Circuit
zondag 2 september
Stratencircuit,
Baltimore
Lengte: 153 mijl, 246,23 km
Ronden: 75
Winnaar 2011: Will Power
1e Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay (Andretti Autosport)
2e Vlag van Australië Ryan Briscoe (Penske Racing)
3e Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud (Sam Schmidt Motorsports)
4e Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
5e Vlag van Brazilië Rubens Barrichello (KV Racing)
Poleposition : Vlag van Australië Will Power (Penske Racing)
15. Vlag van Verenigde Staten MAVTV 500 Uitslag Circuit
zondag 16 september
Auto Club Speedway,
Fontana
Lengte: 500 mijl, 804,67 km
Ronden: 250
Winnaar 2005: Dario Franchitti
1e Vlag van Verenigde Staten Ed Carpenter (Ed Carpenter Racing)
2e Vlag van Verenigd Koninkrijk Dario Franchitti (Chip Ganassi Racing)
3e Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon (Chip Ganassi Racing)
4e Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay (Andretti Autosport)
5e Vlag van Brazilië Hélio Castroneves (Penske Racing)
Poleposition : Vlag van Verenigde Staten Marco Andretti (Andretti Autosport)
Coureur Vlag van Verenigde Staten
STP
Vlag van Verenigde Staten
BAR
Vlag van Verenigde Staten
LBH
Vlag van Brazilië
SPL
Vlag van Verenigde Staten
Q - IND - R
Vlag van Verenigde Staten
DET
Vlag van Verenigde Staten
TEX
Vlag van Verenigde Staten
MIL
Vlag van Verenigde Staten
IOW
Vlag van Canada
TOR
Vlag van Canada
EDM
Vlag van Verenigde Staten
OHI
Vlag van Verenigde Staten
SON
Vlag van Verenigde Staten
BAL
Vlag van Verenigde Staten
FON
Ptn
1 Ryan Hunter-Reay 3 12 6 2 3 27 7 21 1 1 1 7 24 18 1 4 468
2 Will Power 7 1 1 1 5 28 4 8 12 23 15 3 2 2 6 24 465
3 Scott Dixon 2 2 23 17 15 2 1 18 11 4 25 10 1 13 4 3 435
4 Hélio Castroneves 1 3 13 4 6 10 17 7 6 6 6 1 16 6 10 5 431
5 Simon Pagenaud 6 5 2 12 23 16 3 6 13 5 12 20 3 7 3 15 387
6 Ryan Briscoe 5 14 7 25 1 5 16 3 14 18 19 8 7 1 2 17 370
7 Dario Franchitti 13 10 15 5 16 1 2 14 19 25 17 6 17 3 13 2 363
8 James Hinchcliffe 4 6 3 6 2 6 21 4 3 17 22 12 5 26 15 13 358
9 Tony Kanaan 25 21 4 13 8 3 6 11 2 3 4 18 6 10 20 18 351
10 Graham Rahal 12 4 24 16 12 13 19 2 9 9 23 4 11 5 11 6 333
11 J.R. Hildebrand 19 15 5 7 18 14 14 5 22 22 7 21 9 8 12 11 294
12 Rubens Barrichello 17 8 9 10 10 11 25 DNS 10 7 11 13 15 4 5 22 289
13 Oriol Servià 16 13 16 11 27 4 5 20 4 21 5 24 25 19 7 19 287
14 Takuma Sato 22 24 8 3 19 17 20 22 20 12 9 2 13 27 21 7 281
15 Justin Wilson 10 19 10 22 21 7 22 1 23 10 21 9 18 11 17 23 278
16 Marco Andretti 14 11 25 14 4 24 11 17 15 2 16 14 8 25 14 8 278
17 Alex Tagliani 15 26 21 11 12 10 9 7 16 10 5 10 9 8 20 272
18 Ed Carpenter 18 22 14 21 28 21 12 12 8 8 18 22 22 20 25 1 261
19 Charlie Kimball 9 25 18 8 14 8 8 23 17 11 2 19 21 18 10 260
20 Ernesto Viso 8 18 12 9 9 18 18 19 5 24 20 16 20 16 9 25 244
21 Mike Conway 20 7 22 19 29 29 9 16 16 20 3 11 21 14 16 233
22 James Jakes 26 16 11 15 17 15 23 10 21 13 8 25 19 12 24 12 232
23 Josef Newgarden 11 17 26 23 7 25 15 13 25 19 13 17 12 23 16 200
24 Simona De Silvestro 24 20 20 24 32 32 13 DNS 24 14 24 23 23 17 22 26 182
25 Sébastien Bourdais 21 9 17 18 25 20 24 14 15 4 22 23 173
26 Katherine Legge 23 23 19 26 30 22 15 18 15 24 9 137
27 Sebastian Saavedra 24 26 15 21 41
28 Wade Cunningham 26 31 14 29
29 Ana Beatriz 20 13 23 28
30 Townsend Bell 20 9 26
31 Giorgio Pantano 14 16
32 Michel Jourdain Jr. 22 19 16
33 Bryan Clauson 31 30 13
34 Jean Alesi 33 33 13
35 Bruno Junqueira 19 12